استاندارد تست ماسک پزشکی یکبار مصرف

9 جنبه در استانداردهای تست ماسک های پزشکی یکبار مصرف وجود دارد که عبارتند از ظاهر، ساختار و اندازه، گیره بینی، کمربند ماسک، راندمان فیلتراسیون باکتریایی، مقاومت در برابر تهویه، شاخص های میکروبی، باقیمانده اکسید اتیلن و ارزیابی بیولوژیکی.

استانداردهای خاص برای آزمایش ماسک های پزشکی یکبار مصرف:

1. ظاهر. ظاهر ماسک باید مرتب و خوش فرم باشد و سطح آن آسیب دیده یا لکه دار نباشد.

2. ساختار و اندازه. پس از استفاده از ماسک، باید بتواند دهان، بینی و فک فرد استفاده کننده را بپوشاند. باید با اندازه طراحی شده مطابقت داشته باشد و حداکثر انحراف نباید از ± 5٪ تجاوز کند.

3. گیره بینی. ماسک باید مجهز به گیره بینی باشد، گیره بینی باید از مواد پلاستیکی باشد و طول آن نباید کمتر از 8.0 سانتی متر باشد.

4. کمربند ماسک. پوشیدن و برداشتن ماسک ها باید آسان باشد و قدرت شکستن هر بند ماسک و اتصال بین بدنه ماسک نباید کمتر از 10N باشد.

5. کارایی فیلتراسیون باکتری. راندمان فیلتراسیون باکتریایی ماسک نباید کمتر از 95 درصد باشد.

6، مقاومت در برابر تهویه. مقاومت تهویه برای تبادل گاز در دو طرف ماسک نباید بیشتر از 49 Pa/cm² باشد.

7. شاخص های میکروبی. ماسک های غیر استریل باید استانداردهای داده خاصی را داشته باشند و ماسک های استریل شده باید استریل باشند.

8. مقدار باقیمانده اکسید اتیلن. اگر ماسک با اکسید اتیلن استریل یا ضد عفونی شود، مقدار باقیمانده اتیلن اکسید نباید از 10 میکروگرم در گرم تجاوز کند.

9. ارزیابی بیولوژیکی. سمیت سلولی ماسک نباید بیشتر از درجه 2 باشد، امتیاز تحریک اولیه نباید بیشتر از 0.4 باشد، و واکنش حساسیت ازدیاد نوع تاخیری نباید بیشتر از درجه 1. باشد.